Haśka

Nie jestem przesądna, ale dzisiaj nie był najlepszy dzień. Nawet pomyślałam, że dziś chyba niczego nie napiszę. Chciałam tylko wejść pod kołdrę i w końcu się wyspać. Wprawdzie rano pośmiałam się serdecznie z moimi kolegami i koleżankami z komory hiperbarycznej, a na pożegnanie obdarowałam ich leśnickimi mufinkami z piekarni "Pod zamkiem", ale potem w pracy, wszystko szło nie tak (złośliwość rzeczy martwych) i jeszcze walka (z wiatrakami), o to, żeby Zuzia i szóste klasy kontynuowały naukę w siódmej i ósmej klasie w swojej dotychczasowej szkole. Ale… nie chwal (w tym wypadku „nie gań!”) dnia przed zachodem słońca, tzn. przed wieczorem (zachód słońca był dziś dość wcześnie, bo o 16.10, i nawet go nie zauważyłam, wychodząc z pracy o 18.00).

Kiedy w końcu dotarłam do domu po wyprawie do pewnego hotelu w sprawie podpisania umowy na bal gimnazjalny, a potem jeszcze do pewnego centrum handlowego odebrać tę, która będzie balować w tym hotelu (jakość przygotowywanych tam potraw mogłam sprawdzić zamawiając sobie w tamtejszej restauracji przepyszny krem z buraków;-) mój mąż obdarzył mnie cudną niespodzianką. Tzn. wiedziałam, że ta książka i płyta kiedyś w końcu dotrą, ale tak długo czekałam, że już o nich zapomniałam.

Cudnie wydana książka „Poświatowska we wspomnieniach i inspiracjach” i czytanie o Haśce przywróciły mnie do psychicznego pionu. Ta książka została przygotowana i napisana przez Zbigniewa Mygę – brata poetki Haliny Poświatowskiej i Kalinę Słomską – córkę jej kuzyna. W Haśce i jej poezji zakochałam się już w liceum, a Pana Zbigniewa poznałam osobiście rok temu na cudownym kameralnym, kolejnym już, Spotkaniu Miłośników Poezji Haliny Poświatowskiej w Częstochowie, które odbyło się w ich dawnym domu rodzinnym, a obecnie Domu Poezji - Muzeum Haliny Poświatowskiej (bardzo gorąco polecam odwiedzenie tego miejsca nie tylko miłośnikom poezji http://www.poswiatowska.muzeumczestochowa.pl/o.html).

Z powodu śmiertelnej wtedy wady serca Haśka żyła krótko, ale intensywnie. Świadoma swoich ograniczeń i tego, że nie zostało jej dużo czasu, tak bardzo chciała żyć pełnią życia, tak bardzo chciała kochać i kochała to życie zachłannie. Jej wiersze są tak bardzo „w punkt”, a jednocześnie są najpiękniejszą liryką miłosną, jaką kiedykolwiek czytałam. Wierszami Haśka chciała oswoić ten świat, chorobę, ograniczenia i śmierć. Ale też najcudowniej na świecie opisywała nimi miłość. Jak dla mnie to jedna z największych Bohaterek Życia.

W książce znajdują się niepublikowane wcześniej przepiękne zdjęcia Haliny (a była piękna!), a znane osoby ze świata literatury, kultury i sztuki opowiadają o swoich relacjach z Haśką i jej poezją. Bardzo ciekawie i wzruszająco Zbigniew Myga wspomina życie rodzinne. Aktorka Teresa Lipowska mówi, że „słowo za słowem, szuka w świecie Haśki odpowiedzi na pytania nurtujące nas wszystkich, doszukuje się prawdy o nas samych”.

Wielkie wrażenie wywarła na mnie też biografia Poświatowskiej „Uparte serce” autorstwa Kaliny Błażejowskiej. W czasach licealnych przeczytałam jej biografię innej autorki, ale nie była ona tak obszerna w listy, zdjęcia i szczegóły. I oczywiście polecam pozycję „Halina Poświatowska – wszystkie wiersze”.

***

kto potrafi

pomiędzy miłość i śmierć

wpleść anegdotę o istnieniu

zgarniam brunatne plastry książek

nasłuchuję brzęczenia słów

pomiędzy miłość i śmierć

wpleść

nikt nie potrafi

i tylko czasem

naprzeciw słońca

w zmrużonych oczach błysk

chwila roztrącona na tęczę

twarzą w twarz

naprzeciw słońca

w oślepłych oczach

treść niknąca...

na krańcach

miłość śmierć

***

jesteś powietrzem

które drzewa pieści

rękoma z błękitu

jesteś skrzydłem ptaka

który nie trąca liści

płynie

jesteś zachodnim słońcem

pełnym świtów

bajką ze słów które mówi się

westchnieniem

czym ty jesteś -

dla mnie - świeżą wodą

wytrysłą na skwarnej pustyni

sosną - która cień daje

drżącą osiką - która współczuje

dla zziębniętych - słońcem

dla konających - bogiem

ty - rozbłysły w każdej gwieździe

której na imię miłość