W końcu przyszła prawdziwa wiosna, a nawet od razu lato! Cudowne wiosenne zapachy kwitnących drzew, rzepaku, ziemi, nagrzanego słońcem powietrza, soczysta i gęsta zieleń, ptaki, owady - życie! W taką pogodę aż żal nie wychodzić z domu. Pomimo "wykończenia" po jodze i spacerze przed nią, po południu wyciągnęliśmy Zuzię z domu i pojechaliśmy do Parku Krajobrazowego Doliny Bystrzycy.

Jedno z naszych ulubionych miejsc (i wycieczek rowerowych) to fragment tego parku od Gałowa do Pałacu Aleksandrów w Samotworze i rejon w pobliżu Karczmy Rzym. Planowaliśmy posiedzieć nad rzeką od koło samego pałacu, ale niestety, okazało się, że jest on zamknięty i wejście zagrodzone... Jeszcze niedawno był tam hotel, odbywały się wesela, jadłam tam kiedyś śniadanie, a nad rzeką przy pałacu nieraz huśtałyśmy się i odpoczywaliśmy na wygodnych leżakach. Szkoda....

W szpitalu sąsiad taty opowiedział mi historię swojego życia.... Jego ojciec był znanym profesorem politechniki we Lwowie, a po przeprowadzce do Wrocławia w maju 1945, zaczął organizować szkoły średnie. Znajomy pan ochroniarz, który znał mnie z widzenia ze Złotnik, pozdrowił mnie serdecznie.

"nie jestem sama

ze mną jest woda

która patrzy moimi oczyma

uśmiecha się moimi ustami

i nasłuchuje

tysiąca słów złotych słonecznych

uskrzydlone słowa

ptactwo pierzaste

chmury was nade mną

jak pocałunki

garniecie się do rąk do ust

i wszystko płonie

rozsypane w słońcu

nie jestem sama

ze mną jest trawa

której każde źdźbło

powtarza kształt moich palców"

/H. Poświatowska - niedawno była jej 80-ta rocznica urodzin/