Po 5-godzinnym cudownym spacerze w ramach warsztatu organizowanego przez “Ratujmy Las Mokrzański” i Fundację “Nowa Obecność” w słońcu i bajecznych kolorach złotej jesieni, wieczorem pojechałam z Beatą do “Nowych Horyzontów” zobaczyć film pt. “Moje wspaniałe życie”.

To był mocny film. Wiedziałam, że będzie o kobiecie, która ma dość swojego “wspaniałego” życia, ale myślałam, że będzie on zrobiony bardziej w konwencji komediowej. Agata Buzek, będąca główną bohaterką, jest nauczycielką angielskiego, mieszka z mężem, matką chorą na Alzheimera, synem w przedmaturalnej klasie i drugim synem wraz z jego żoną i małym dzieckiem. Hałas w domu w dzień i w nocy, dziecko płacze, jeden syn puszcza głośną muzykę, drugi kłóci się z żoną. babcia uparcie powtarza to samo, a jedynym miejscem, gdzie Joanna może być sama to łazienka. Wszyscy czegoś od niej chcą, traktując ją jak służącą. Ale Joanna nie protestuje, nie wyraża emocji, choć jej twarz bardzo dużo pokazuje. Zamiast tego, zaczyna romansować z kolegą z pracy...Czekałam z niecierpliwością, kiedy w końcu wybuchnie. Wolność odnajduje w piosenkach Maanamu i….. Nie mogę wszystkiego zdradzić. Od połowy filmy mniej więcej, zastanawiałam się, jakie będzie zakończenie - rozwiązanie obecnej sytuacji. W sumie to nie wiadomo do końca, no bo jak rozwiązać problem kobiety, która pracuje, od której każdy coś chce, i która w swoim własnym domu czuje się niezrozumiana i zniewolona? 

Świetna gra aktorska Agaty Buzek!