Wczoraj Janusz Radek zaprowadził mnie do Romana Kołakowskiego. W Teatrze Polskim odbywał się koncert ku jego pamięci, a bilety kupiłam tylko z powodu Janusza. Po pracy wpadłam na 45 min do domu, bo już zaraz trzeba było wychodzić na koncert. Po całym dniu pracy czułam się tak, jakby to była następna rzecz do „odfajkowania” na mojej niekończącej się liście obowiązków. Jakże się myliłam! To był przepiękny spektakl muzyczny Teatru Piosenki z Krakowa z udziałem wielu znanych artystów związanych z Romanem Kołakowskim, podczas którego przeniosłam się do krainy cudnych dźwięków i słów. Wstyd przyznać, ale nie znałam jego twórczości. Nie wiem, jak to się stało. Pomiędzy piosenkami i układami tanecznymi wiersze Kołakowskiego cudownie czytał Jerzy Schejbal, który „spinał” całe przedstawienie. Wiersze i piosenki poruszały czułe struny w sercu. Janusz zaśpiewał „Nie umiałem kochać Cię” tak niesamowicie wzruszająco, że aż się chciało płakać… Następnym arcydziełem było wykonanie Magdaleny Kumorek (Modlitwa do Chrystusa) i Mirosława Czyżykiewicza („Bezduszny anioł”). Występował też K. Imiela, N. Sikora, P. Rubik i wielu innych – wszyscy charytatywnie. Piękny gest z ich strony. Żeby jechać do Wrocławia wykonać jedną tylko piosenkę! Byłam z Natalią, która była na warsztatach i u Kumorek i u Radka, jak również znała kilka innych osób zaangażowanych w to przedstawienie.

Roman Kołakowski był wybitnym artystą. Cześć jego pamięci!